Der Mör fuhr noh der Bestemuoder
Aktualisiert:
- 0 Kommentare
-
Feedback
schließen
- Weitere
Alleïn en der Iserbahn
Von Andreas Erdmann
Johr öm Johr braihten de Äulern et Mörken en den Firjen met der Iserbahn noh der Bestemuoder on fuhren dahs drop wiër retur. Dös Reïs saiht de Kleïn: „Vader, ech sinn jo nu grut genog on kann alt alleïn noh der Omma fahren.“ Iersch wor dat den Äulern nit reiht. „Na guot“, hiësch et dann. Se fuhren mem Mör nom Bahnhoff.
Om Bahnsteïg trot der Vader noch ens ant Fenster vam Tog, steckden dem Jong ne Ziëdel en de Hemdstäsche on wesperden: „Pst! Wenn de dech schleiht füöhlß udder dir bang wierd, es dat für dech.“ Se wenkden. De Tog fuhr aff. Use Mör sot nu alleïn en der Bahn, tem ierschten Mol ohn sin Äulern, ganz alleïn. He sooch, wie butten em Fenster de Feiler verbeïflogen. Fremde Lütt liëpen hen on her, mackden Krakeel, kuomen on gengen ut dem Kupée.
Der Schaffer kom, lurden en trureg aan: „Du armen Jong, settß jo hie ganz alleïn.“ Met eïne Mol wuord et em bang, büs bang. Sin Herte schluog - bom, bom, bom! - erop bes tem Hals. Alt liëpen em decke Teïmpen de Backen eronger. Nu fiël em der Ziëdel vam Vader wiër en. He mackden en op met zettregen Fengern. Do kreïg he te lesen: „Liëwe Jong, ech sett hengen em letzten Wagen!“